De Laugavegur (3)

Van Alftavatn tot Hrafntinnusker en de etappe naar Landmannalaugar

Dit is het derde en laatste deel dat een meerdaagse wandeling over de beroemde Laugevegur-route beschrijft.

Ik weet waar ik aan begin deze ochtend, het lijkt erop dat ik vandaag moet lijden. Nou ja, erover mopperen maakt geen verschil. Nadat ik iedereen op de camping heb uitgezwaaid, begin ik aan de 12 kilometer naar Hrafntinnusker.

Ik liep deze etappe met een gemiddeld tempo van 2,7 kilometer per uur, zoals ik later op mijn GPS zou zien. Het heeft te maken met een enorme steile berghelling. Na 4 kilometer even de spieren op te warmen, is er een rivier die ik moet oversteken. De sneeuwbrug erover ziet eruit alsof hij elk moment kan instorten en ik kan de staalkabel die over de rivier ligt niet bereiken. Maar ik vind mijn weg over een veilig ogend sneeuwveld en deels over grote rotsblokken in de rivier.

Succes!

Nu moet ik die paar honderd meter steile helling beklimmen. Het is zwaar en het kost me een uur, maar zoals je op de foto hierboven kunt zien, is het uitzicht fenomenaal!

In deze fase worden de kleuren steeds levendiger. Ik zie de hut al in de verte, nog 5 kilometer over de vele sneeuwvelden. Even denk ik dat het gaat regenen, maar gelukkig waait de wolk gewoon langs mij heen. Bij de hut vind ik een mooi plekje tussen de rotsen, net voordat er een grote groep Nederlanders uit Landmannalaugar arriveert. Het is fijn om weer in mijn moedertaal te kunnen praten.

Hrafntinnusker – Landmannalaugar

Een deel van deze etappe heb ik al eerder gelopen. Ik weet ongeveer wat ik kan verwachten. Soms is het jammer dat ik IJsland zo goed ken en op veel plekken ben geweest. De Zwitsers en de Duitsers waren euforisch over het landschap. Ik ook natuurlijk, maar ik kom hier al vele jaren en ken vrijwel elke wandelroute hier.

Eerst moet ik nog wat sneeuwvelden oversteken en hopen dat de mist niet aanhoudt. Maar als de zon in kracht toeneemt, verdwijnt deze binnen de kortste keren. Het is weer een heldere dag met enkele prachtige, Nederlands aandoende wolken.

Het pad gaat verder over de glooiende gekleurde bergen en het is erg leuk vandaag. Jongen, IJsland, je bent zo speciaal en mooi. Soms zeggen beelden meer dan 1000 woorden, zeggen ze. Toch moet je dit, ondanks de prachtige foto’s, toch echt zelf zien en ervaren vind ik.

De laatste kilometers zijn drukker dan ik had verwacht. Het zijn vooral de IJslanders die nu hun eigen land (her)ontdekken. De GPS geeft aan dat ik 79,9 km heb afgelegd met een hoogteverschil van 2700 meter. Dit alles met een behoorlijk zware rugzak – die, zeker in het begin met al het eten, ongeveer 18 kg woog.

Er is een rivier waarin een hete bron uitmondt in Landmannalaugar. Het is een heerlijke plek om te ontspannen. Of je nu begint of eindigt zoals in mijn geval.

Bedankt voor het lezen van deze blog. Wij bieden dit aan reis in tegengestelde richting met bagagevervoer en iets meer luxe dan ik had.