Wandelen door Þórsmörk naar Alftavatn op de Laugavegur-route

Van Þórsmörk tot Emstrur en Emstrur tot Alftavatn

Wij schreven al hier over het Fimmvörðuháls-pad dat ons naar deze twee prachtige delen van het Laugavegur-pad leidde. We vervolgen met dag 2, op weg naar de Emstrur berghut, door een landschap vergelijkbaar met de maan.

De Zwitsers en Duitsers die de route ook in deze ‘omgekeerde’ richting liepen, vertrokken een stuk eerder dan ik. Ik hou ervan om al die ochtendtaferelen op de camping te zien en ik doe het graag rustig aan. Er is tijd genoeg – hé, je bent in IJsland!

De dag begint met een klim door het groene Þórsmörk met prachtige uitzichten en een (eerste) rivieroversteek. Het ijskoude gletsjerwater bereikt nog niet de knieën. Maar dit is nog steeds spannend, maar als je uitglijdt en je droge spullen in het water belanden, is het geen pretje. Gelukkig werkte het prima met mijn Crocs… ja, ja, ik weet het 😉

De 16 kilometer van vandaag zijn prachtig, mede door het prachtige weer. Het maanlandschap wordt afgewisseld met lieflijke rivieren en groene gebieden. Aan het einde van de etappe wachten er echter nog enkele beklimmingen op mij. Vooral de laatste kilometer moet een niet al te prettige puinhelling overwinnen. Ach, ik ben die enge brug en die kettingen langs die kolkende rivier zojuist vergeten. Aangekomen in Emstrur, 16,2 km en 620 meter hoogte later, smaakt dat biertje heerlijk!

Emstrur naar Alftavatn

Na een heerlijke nachtrust pak ik op mijn gemak mijn spullen. Wauw, wat is het warm als ik vanuit de hut aan een korte klim begin. Al snel beland ik op een grijze steenvlakte en de Duitser haalt mij met grote stappen in. Goh, had ik eerder moeten vertrekken? Mijn telefoon heeft mij bereikt en ik moet meteen aan de slag vanwege een boeking en enkele vragen in de e-mail. Kun je daarvan genieten in de zon met uitzicht op de met sneeuw bedekte bergen? We zijn inmiddels gewend aan ‘thuiswerken’, toch?

Dit stuk is eveneens ongeveer 16 kilometer lang, maar kent slechts een hoogteverschil van 290 meter. Lekker relaxed, maar ook de zwaarste rivieroversteek van alle etappes. Zodra ik via een eiland de overkant bereik, zijn er een paar rotsen die de ultieme droog- en lunchplek zijn. Ik zit en geniet een uur lang nadat ik meer crème heb aangebracht.

De grote hut en camping bevinden zich in een open ruimte aan het meer. Het waait hard, maar op de zeldzame windstille momenten weet ik mijn tent op te zetten. Ik ontmoet hier leuke nieuwe mensen, die allemaal een andere kant op gaan. Er wordt geruild tussen mij en een Hongaar, ik leen zijn powerbank en hij krijgt van mij een Adventure Food maaltijd. Dan plakken we een lekkende slaapmat van de net gearriveerde Spanjaarden in elkaar. Het leven is mooi en gelijkgestemde mensen kijken hier niet naar grenzen of afkomst, maar helpen elkaar waar nodig.

Dat is hoe het moet zijn.

Hier je vervolgt je weg naar Hraftinusker en natuurlijk de kers op de taart, de geweldige etappe naar Landmannalaugar.